با سلام خدمت همراهان گرامی در این مقاله قصد داریم تا در رابطه با تفاوت ایمپلنت و بریج دندان مقاله ای را خدمت شما عزیزان ارائه کنیم . حال سوال اصلی این است که آیا برای انتخاب روش های جایگزین دندان های از دست رفته خود دچار سردرگمی شده اید؟ آیا می دانید روش ایمپلنت دندان با بریج دندان چه تفاوتی دارد ؟ بهتر است بدانید که چه زمانی و در چه شرایطی ایمپلنت یا روکش دندان توصیه می شود.
بریج دندان از دسته روش های قدیمی برای پر کردن جای خالی دندان ها می باشد. به طور کلی دندان های مجاور را برای بریج نمودن درگیر و در واقع تراش داده می شوند. شاید برایتان سؤال باشد که بریج برای چه افرادی مناسب است؟ برطبق بررسی های انجام شده اینطور به نظر می رسد که بریج تنها برای افرادی مناسب است که دندان های مجاور فضای خالی دارای پرشدگی زیاد بوده و به طور کلی نیاز به روکش دارد.
بریج جهت درمان و پر کردن فضای خالی دندان های از دست رفته ساخته می شود و به این صورت که با قرار گرفتن روی دندان های طرفین ناحیه بی دندانی به شکل یک پل قسمت بی دندانی را کامل می کند. در اغلب بریج ها دوطرف محل اتصال دندان های پایه روکش می شوند و در بعضی از آنها بریج به دندان های دو طرف توسط باله هایی می چسبد و بعضی از مواقع، این بریج تنها از یک طرف پایه دارد.
در روش ایمپلنت کردن دندان، دندان با استفاده از یک پروتز بادوام در فضای خالی اعمال می شود و دندان های اطراف به هیچ عنوان درگیر نخواهد شد، در این روش شما هیچ گونه مشکلی نخواهید داشت در این روش اغلب دائمی نامیده می شود. پروتز بکار رفته برای این روش اغلب به صورتی است که به سرعت با استخوان فک و لثه شما سازگار شده و می تواند حکم دندان طبیعی را برای شما فراهم نماید.
مراقبت های دهان و دندان بسیار بهتر از بریج دندان است. توجه نمایید که در روش بریج اغلب سه تاج دندان درگیر است و مبرهن است که مسواک زدن و استفاده از نخ دندان کمی دشوار خواهد بود. مراقبت از دندان در روش بریج دشوارتر است. شرایط همچون دندان های طبیعی پیش می رود و نیاز به حرکت اضافه تری نخواهد بود.
با استفاده از روش در واقع شما از لثه و استخوان اطراف محافظت نموده اید. یکپارچگی در این روش بسیار سریعتر و باکیفیت بیشتری صورت می پذیرد، فلز استفاده شده در این روش در برابر هر نوع پوسیدگی بسیار مقاوم است. اما در مورد بریج، به طور کلی بریج دوام ۱۰ ساله دارد و دندان های درگیر نیز دچار پوسیدگی می شوند. هرچه این پوسیدگی بیشتر باشد در واقع احتمال شکستگی در بریج بیشتر است. توجه نمایید که عمر این روش با رعایت بهداشت تا ۲۵ سال اعلام شده است.
بریج فقط برای کسانی که دارای یک واحد بی دندانی هستند توصیه می شود اما با این حال این روش درمانی معایبی نیز دارد از جمله اینکه برای استفاده از بریج به ناچار باید دندان های سالم اطراف ناحیه بی دندانی برای قرارگیری بریج تراشیده شود، علاوه بر اینکه بریج باعث جلوگیری از تحلیل استخوانی نمی شود و محل بی دندان زیر روکش با وجود بریج باز هم دچار اتروفی استخوان خواهد شد.
گفتنی است در بیشتر مواقع دندان هایی که زیر روکش هستند به دلیل اینکه امکان تمیز کردن آنها وجود ندارد، دچار پوسیدگی می شوند و متاسفانه بیمار کمتر متوجه این پوسیدگی خواهد شد.
بریج دندان در صورتی بهترین گزینه برای شماست که دندانهای مجاور پر شدگی زیاد داشته و نیاز به روکش یا تاج در آینده داشته باشند. در صورتی که جای خالی دندان یا دندانهای افتاده به مدت طولانی باقی بماند، لثه و استخوان پیرامون آن پسروی کرده و برای جایگذاری ایمپلنت، عملهای دیگری پیش از ایمپلنت لازم می شود.
علاوه بر تشخیص دندانپزشک، انتخاب روش ایمپلنت برای درمان و حفظ زیبایی دهان وابسته به درخواست خود فرد نیز می باشد. حال آنکه چه کسانی بهتر است ایمپلنت کنند به طور خلاصه اینگونه دسته بندی می شود: